අද නම් අක්කිව එක්ක එන්න පෙර පාසැල ලගට ගිය ආච්චි අම්මා නඩු ගොඩාක් අරගෙන ඇවිත්,
අක්කී පෙර පාසැලේදී සිංහල අකුරු ලියන්න බෑ කියනවාලු. මොකද කරන්නේ මාත් දහ අතේ කල්පනා කලා.
ඊට පස්සේ ආච්ච් අම්මායි, මමයි එකතු වෙලා පොතක් අරගෙන අක්කාට අකුරු ලියන්න කිව්වා. මෙන්න අක්කා පොත පුරාම බලි කුරුටු ගානවා. මම ලගට ගිහින් අතින් අල්ලලා ලියවන්න උත්සහ කලා. ඒත් අක්කී සිංහල අකුරු ලියන්න බෑ කියනවා. මහන්සිය වැඩි කමට මට චුට්ටක් තරහාත් ගියා.
ඔන්න ඔය අතරේ තමා තාත්තා ගෙදර ආවේ. ගෙදර හරිම යුද්ධයක් , අක්කා අකුරු ලියන්න බෑ කියනවා. ආච්චියි මමයි අකුරු ලියවන්න උත්සහ කරනවා. තාත්තාව දැක්ක අක්කා තාත්තා ගාවට දුවගෙන ගියා.
"හා හා මාව අල්ලන්න එපා පැටියෝ, තාත්තා බස් එකේනේ ආවේ, තාත්තා ගාව විෂබීජ පිරිලා. ඉන්න මම ඇග සෝදගෙන එනකම්"
අපේ සටනට පුංචි විරාමයක් තියලා තාත්තා ඇග සෝදන් එන්න ගියා. අක්කිටයි මල්ලිටයි විෂබීජ යන්න පුලුවන් නිසා එයා හැමදාම ගෙදර ආ හැටියේ එයාලා අල්ලන්න කලින් හොදට පිරිසිදු වෙනවා. ඒක තාත්තාගේ හොද පුරුද්දක්,
" මෙහෙ එන්න පැටියෝ, ඇයි ඔයා සිංහල අකුරු ලියන්න කැමති නැත්තේ"
නඩුව අහගෙන හිටපු තාත්තා අක්කාව ලගට අරගෙන ඇහුවා. එතකොටයි මටත් මතක් වුනේ ඒක අක්කා ගෙන් අහන්න බැරි වුනා කියලා.
" ඒවා හරිම අමාරුයි තාත්තේ "
දුව උත්තර දුන්නා.
" අමාරුයි ? ඇයි ඒ?"
තාත්තා ආයෙමත් ඇහුවා.
" ඒවා හරිම රවුම් "
දුව කිව්වේ පැකිලෙමින්, මටත් කාරණය තේරුනේ එතකොටයි. මෙච්චර දවස් ලේසී ඉංග්‍රීසි අකුරු, ඉලක්කම් ලිය ලිය හිටපු අක්කාට සිංහල අකුරු ලියන්න වෙලා.
" එන්න පුතේ, "
තාත්තා අක්කාව එක්ක ගියේ බිත්තියේ එල්ලලා තිබ්බ වයිට් බෝඩ් එක ලගට, දෙන්නාම එකතු වෙලා කරන්නේම දගවැඩ නිසා මම එයාලාට නොදැනෙන්න මම ඒ දිහා බලා හිටියා. මුලදී ටිකක් පැකිලුනත් දුව තාත්තාත් එක්ක හරි හරියට තරගෙට රවුම් ඇන්දා.
මල්ලිට බඩගිනි වෙලා අඩපු නිසා මම මල්ලීට කෑම කවලා ආපහු එනකොට පැයක් විතර යන්න ඇති, මෙන්න වයිට් බෝඩ් එක පුරාම ලස්සන සිංහල අකුරු ලියලා.
" අම්මේ ලස්සනයිද? මම ලිව්වේ "
බෝඩ් එකේ දුව හිටපු පැත්ත පෙන්නලා එයා කිව්වා. තාත්තායි දුවයි හිනාවුනේ ආඩම්බරයෙන්,
" මගේ හොද දුව"
මම එයාගේ ඔලුව හෙමිහිට අතගෑවා.
දෙන්නාම එකතු වුනහම කරන්නේම දගවැඩ වුනාට තාත්තායි දුවයි යාලුවෝ වගේ, ඒක නිසා තමයි තාත්තා එයාගේ පුංචි යාලුවාගේ හිත තේරුම් අරන් එයාට ගැලපෙන විසදුමක් දුන්නේ.
තාත්තලාට දුවලා එක්ක එකතු වෙලා දග වැඩ විතරක් නෙවෙයි ප්‍රයෝජනවත් වැඩත් කරන්න පුලුවන්.
