මාතෘත්වය සහ පිතෘත්වය ගැන සලකන විට දැනෙන මූලික හැඟීම් නම් ලබැඳියාව, සෙනෙහස, උණුසුම සහ පෝෂණය වැනි ගුණාංග වේ. නමුත් මෑත අධ්යයනයන් මගින් තහවුරු වී ඇති පරිදි දරුවන් තම පියා විසින් ප්‍රතික්ෂේප කළ දැනෙන හැඟීම් මව විසින් ප්‍රතික්ෂේප කල විට දැනෙන හැඟීම් වලට වඩා වැඩියෙන් හානිකර බවයි!
දරුවකුට තමා ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ යැයි හැගුනු විට සිදු වන දේ
අධ්‍යයන වලින් පෙනී ගොස් ඇති පරිදි ශාරීරික වේදනාවකදී ක්‍රයා කරන මොළයේ කොටසම දරුවෙක් ප්‍රතික්ෂේප විමේදීද ක්‍රියා කරයි. ප්‍රතික්ෂේප වීම ශාරීරික වේදනාවට වඩා වේදනාකාරී වන්නේ එම වේදනාකාරී සිතිවිළි සමඟ වසර ගණනාවක් ජිවත් වීමට සිදු වන නිසාය.
දරුවන් ප්‍රතික්ෂේප වීම අත්විඳින කල්හි ඔවුන්ට වැඩිපුර කනස්සලත් අනාරක්‍ෂිත හැඟීමකුත් ඇති වේ. කල් යත්ම දරුවන්ට හීනමානයත්, තමාව අවතක්සේරු කරගැනීමත්, මානසික පීඩනයත් ඇති වේ. ඔවුන් අන් අය කෙරෙහි වෛරය වඩවන අතර ආක්‍රමණශීලි ගතියද වර්ධනය කරයි.
දරුවකු තමා පියාගෙන් ප්‍රතික්ෂේප වූ විට සිදු වන දේ
දැන් මූලික දෙය මෙයයි. දරුවන්ට ප්‍රතික්ෂේපිත හැඟීම් ඇති වූ විට බොහෝ විට ඇඟිලි දික් වන්නේ මව්වරුන් වෙතයි. නමුත් මෑත අධ්‍යයන වලින් තහවුරු වන්නේ ඊට හාත්පසින් වෙනස් දෙයකි.
දරුවන් ඔවුන්ගේ පියවරුන් විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබූ විට, ඔවුන්ගේ වර්ධනය කෙරෙහි ඇති බලපෑම් මවගෙන් ප්‍රතික්ෂේප වනවාට වඩා බරපතළය.
මේ ගැන පැහැදිලි කිරීමක් කරන්නේ නම් දෙමාපියන් අතුරින් නිවෙසේ වැඩි බලතල ඇති කෙනාත්, වඩා වැඩි අන්තර්-පුද්ගල සබඳතාවක් ඇති කෙනාත් කවුරුන්දැයි දරුවන්ට නිතැතින්ම තේරුම් යනවා. මේ හේතුවෙන් පියා විසින් දරුවන් ප්‍රතික්ෂේප කල විට එය වැඩි මානසික ආතතියක් ඇති කිරීමට තුඩු දෙනවා.
පියාගෙන් වැඩි අවධානයක් ලබන දරුවන්ගේ පෞරුශ වර්ධනයට එම අවධානය මහත් රුකුලක් වනවා.
මෙම සොයාගැනීම් පිලිබඳ ආන්දෝලනාත්මක අදහස්!
මෙම අත්හදා බැලීම් වල ප්‍රතිපල තුලින් ගත ති මූලික දෙය වන්නේ පියවරුන් විසින් තම දූ දරුවන් ලොකු මහත් කිරීමේදී ඔවුන්ගේ මානසික උන්නතිය කෙරෙහි අතිශයින් සැලකිලිමත්ව කටයුතු කල යුතු බවයි.
දරුවන් ප්‍රතික්ෂේප වීදැයි ඔබ හඳුනාගන්නේ කෙසේද?
දෙමාපියන් බොහෝ විට දරුවන් ප්‍රතික්ෂේප වන ආකාරයට හැසිරෙන්නේ ඔවුන් නොදනුවත්වමයි. විශේෂයෙන් නිවසේ පියා. ඔහු ක්‍රියා කරන්නේ දරුවා ප්‍රතික්ෂේප වන ආකාරයට කියා ඔහුට කිසි සේත්ම ප්‍රත්‍යක්ෂ වන්නේ නැහැ. දරුවාගේ පියාට නිවසේ දැඩි මතධාරියා වන්නට පුළුවන්. නමුත් දවස පුරාවටම උස් හඬින් දරුවා කරන කියන සෑම ක්‍රියාවකටම දරුවාට තරවටු කළ යුතු යැයි ඉන් අදහස් කරන්නේ නැහැ.
දරුවා විනයගරුක ලෙස ලොකු මහත් කිරීමට ඔබගේ රළු ස්වභාවය උදව් කරන බවත් මේ නිසා ඔබේ ක්‍රියා කලාපය නිවැරදි බවත් ඔබට සිතෙන්නට පුළුවන්. නමුත් ඔබේ ස්වභාවය නිවැරදි ලෙස සමබර කරගෙන දරුවාට ප්‍රමාණවත් ලෙස සෙනෙහස ආදරය පෙන්වීම ඔබ මග හරිනවා නම් ඔබ කරන්නේ දරුවාව මානසිකව පිඩාවට ලක් කොට ඔවුන්ගේ මානසික තත්වයේ සදාකාලික කැළලක් ඇති කිරීමයි.
ඒ වගේම තමා දරුවන්ට සම්පුර්ණ අවධානය නොදීම. දරුවා උද්යෝගයෙන් ඔබට යමක් පෙන්වන්නට ආ විට ඔබේ පරිගණකයෙන් හෝ, රූපවාහිනියෙන් හෝ, ජංගම දුරකතනයෙන් මොහොතකට මුළුමනින් ඉවත් වී දරුවාට සම්පුර්ණ අවධානය නොදෙන්නේ නම් එවිටද ඔබ කරන්නේ දරුවාව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමකි.
දරුවාගේ අඩු පාඩු උළුප්පමින් දවස පුරා දරුවාට දෙස් තිබීමත්, දරුවා හොඳ දෙයක් කල විට ප්‍රමාණවත් ලෙස දරුවා අගය නොකිරීමත් දරුවා ප්‍රතික්ෂේප කිරීමකි.
ඉතින් මව්වරුනි, පියවරුනි, විශේෂයෙන්ම පියවරුනි, ඔබ දරුවා සමඟ සන්නිවේදනය කරන, ආශ්‍රය කරන අකාරය ගැන මොහොතක් නැවතී මෙනෙහි කරන්න. ඔවුන්ට සුදුසු අගය කිරීම, සෙනෙහස හා ආදරය නොඅඩුව ලබා දී ඔවුන් අත්විඳිය හැකි මානසික ගැටළු වලින් ඔවුන් මුදාගන්න.
TheAsianparent හි අනුමැතිය ඇතිව පරිවර්තනය කර ප්‍රකාශිතයි.
පරිවර්තනය: නිලුෆ පෙරේරා
